به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»

«مُد» چگونه جهانِ درحال توسعه را نابود می‌کند؟ +تصاویر

تاریخ انتشار: ۲ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۲۱۲۲۷۱

 به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری صدا و سیما؛ از جمله گزاره‌های مهم در طول تاریخ نظام سرمایه‌داری، تلاش این مکتب، برای تامین منافع خود به هر قیمت است؛ منافعی که بهای آن حتی جان انسان‌ها می‌تواند باشد و مصادیق زیادی را می‌توان نام برد.  

سالن‌های طراحی مد یکی از اصیل‌ترین مکان‌های مدرنیته هستند جایی که ثبات و آرامش دشمن حیات تلقی می‌شود و استرس و اضطراب معنای زندگی را شکل می‌دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی از این مصادیق صنعت فشن و مد است. صنعتی به غایت خوش آب و رنگ و در عین حال استثمارگر. با تبیین صنعت فشن و مد به خوبی می‌توان به عمق سودجویی و بی‌تفاوتی نظام سرمایه‌داری به نظام طبیعی و بشری پی برد و این نتیجه را کاملا آشکار کرد که اساسا نظام سرمایه داری جز حفظ و تامین منافع «ابر طبقه» به هیچ چیز دیگری نمی‌اندیشد. متاسفانه اکثریت مردم جهان و حتی بسیاری از نخبگان،  از صنعت فشن و رویدادهای رخ داده در آن و تبعاتی که برای نظام جهانی داشته بی‌خبرند و کمتر کسی می‌داند که این صنعت برای بقای خود به بی‌رحمانه ترین شکل ممکن به استثمار کشورهای فقیر پرداخته و از سوی دیگر با دامن زدن به مصرف‌زدگی انواع معضلات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و حتی زیست محیطی را نصیب بشریت کرده است.

مبرهن است که تمامی این چرخه در اختیار معدود کلان سرمایه داران جهانی است؛ سرمایه‌دارانی که سعی در تولید محصولاتی با حداقل قیمت تمام شده و حداکثر قیمت فروش هستند و برای رسیدن به این هدف از هیچ عملی کوتاهی نمی‌کنند. طی گزارشی که توسط مکنزی، شرکت مشاور مدیریت جهانی ارائه شده است ارزش صنعت فشن به رقم تقریبی 2.4 تریلیون دلار رسیده است؛ رقمی سرسام آور که نشان دهنده بزرگی این صنعت در عرصه جهانیست.  

برای به روز بودن باید هر فصل همه پوشاک مصرفی خود را عوض کنید.

طبق آمارهای موجود اکثر مراکز پوشاک دنیا در ایالات متحده و کشورهای توسعه یافته قرار دارد اما بیش از ۶۰ درصد لباس های دنیا در کشورهای در حال توسعه تولید می‌شوندکه 32 درصد از این تقاضا را آسیا تامین می‌کند.

مدل‌ها تبدیل به وسیله استاندارد سازی بدن‌ها نیز شده‌اند به‌طوری‌که برای پوشیدن لباس‌های خاصی باید بدن‌های خاصی نیز داشت

شاید در نگاه اول شنیدن این گزاره‌ها چندان منفی به نظر نرسد و حتی آن را نکته‌ای مثبت برای اقتصاد جهانی دانست اما آنچه که این تصور را باطل می‌کند روش ظالمانه تولید و آسیب‌های فراوان این صنعت است. داده‌های مختلف نشان می‌دهند این صنعت بعد از صنعت نفت آلاینده‌ترین صنعت جهان محسوب می‌شود.متاسفانه بیش از 25 درصد مواد شیمیایی‌ موجود در جهان برای تولید در نساجی به کار گرفته می‌شود. بر اساس تخمین بانک جهانی حدود 20 درصد آب‌های آلوده صنعتی در جهان توسط صنایع نساجی تولید می‌شود[5] این صنعت بعد از صنعت کشاورزی  دومین آلاینده‌ی منابع آب‌ شیرین در جهان است. به عنوان مثال، پنبه  از لحاظ تولید آلودگی و خطرات زیست‌محیطی،  آسیب‌رسان‌ترین محصولات کشاورزی است؛ از سوی دیگر کشت پنبه به آب زیادی نیاز داشته و همین مسئله موجب فشار به منابع آبی مناطقی که پنبه در آن‌ها کشت می‌شود وارد می‌کند.

چین بزرگترین تولیدکننده پنبه در جهان است

متاسفانه مشکلات صنعت فشن محدود به آسیب‌های زیست محیطی نیست بلکه بنیان‌ این صنعت بر پایه بهره‌بردای از کشورهای ضعیف‌تر طراحی شده است. کلان سرمایه‌داران این صنعت برای کاهش قیمت تمام شده، محل تولید اجناس را به کشورهای ضعیف و فقیری  نظیر بنگلادش انتقال داده تا علاوه بر کاهش هزینه تمام شده کشورهای خود را از صدمات زیست محیطی که توسط این صنعت ایجاد می‌شود در امان نگه دارند.

یکی از مسائل اساسی در صنعت مد پیش‌بینی و شکل دادن به آینده است. ترکیب رنگ‌ها، اندازه لباس‌ها و حتی ترکیب پوشیدن لباس‌ها همه و همه برنامه‌ریزی می‌شوند تا تداوم سوددهی این صنعت تاضمین گردد.

بنگلادش از جمله کشورهایست که به ظالمانه‌ترین شکل ممکن بار صنعت فشن را بر دوش کشیده و برده‌وار برای نظام سرمایه داری کار می‌کند. این کشور 128 میلیونی که عموم آنان از اهل سنت  هستند تبدیل به کارگر بی‌جیره و مواجب ابر سرمایه داران صنعت فشن شده است؛ بنگلادش  دارای رتبه دوم در صادرات لباس بوده و با 26 میلیارد دلار گردش مالی سهم 80 درصدی صادرات این کشور را رقم زده است. طبق آمارهای موجود جمعیتی  بین 4 تا 5 میلیون بنگلادشی با دستمزد بسیار پائین و با نبود حداقل امکانات  در 5000 کارخانه تولید پوشاک مشغول به کار هستند که بیش از  80 درصد این جمعیت را زنان تشکیل می‌دهند.

عجیب یا غیرعادی بودن یکی از معیارهای زیبایی‌شناختی مد محسوب می‌شود

نکته قابل توجه آنکه  این کشور  تا پیش از سال‌های میانی ۱۹۸۰ تولید کننده الیاف کنف بود اما پس از حضور صندوق بین الملی پول و بانک جهانی به عنوان دو بازوی نظام کاپیتالیسم، این کشور به سمت خصوصی سازی و کاستن از حمایت‌های دولتی رفته و با افزایش واردات  صنایع محلی به نابودی کشیده شد؛ امری که مسببین داخلی آن حزب‌های قدرتمند سیاسی، ارتشیان و فرزندان خانواده‌های مرفه بودند.

صنعت مد حتی کشورهای فقیری همچون پاکستان را نیز تحت تاثیر قرار داده است؛ یک مدل پاکستانی در هفته مد 2016، کراچی

هم اکنون کمپانی‌های بزرگ و متعددی نظیر رالف لورن ، آرمان  و هوگو باس را می‌توان نام برد که محصولات خود را در این کشور تولید می‌کنند. این کمپانی‌ها با تحمیل قراردادهای استعماری به شرکت‌های واقع در این کشور منویات خود را به آنان دیکته کرده و حتی از مهیا کردن حداقل امکانات نظیر مکانی امن برای تولید لباس‌ها خودداری می‌کنند. در طول سال‌های اخیر به دلیل نبود حداقل امکانات ایمنی حوادث متعددی نظیر آتش سوزی در این مراکز تولیدی رخ داده و هزاران نفر از کارگران را به کام مرگ کشانده است. به طور مثال در سال 2012 میلادی کارخانه‌ی تزرین فشنز (Tazreen Fashions) به دلیل آتش سوزی دچار آسیب‌های فراوانی شد و در آنجا 112 نفر کشته شدند. در این کارخانه  سه هزار کارگر که عموم آنان از زنان جوان مستمند روستاهای اطراف بودند تنها برای گرفتن ۳۰ یورو در ماه قربانی شرکت‌های نامداری چون دیسنی (Disney)، والمارت و گروه فرانسوی تدی اسمیت (Teddy Smith) شدند.

برخی برندهای معروف پوشاک

بدترین فاجعه در پایتخت صنعت برده‌داری فشن، مربوط به سال 2013 میلادی است. در این سال کارخانه‌ی نساجی رانا پلازا(Rana Plaza) به دلیل فرسودگی و نداشتن حداقل الزامات ایمنی دچار حریق و تخریب شد که در نهایت این حادثه منتج به کشته شدن 1134 نفر از کارگران که اکثریت آنان از زنان فقیر بودند گشت.

مرگ نزدیک به یکصد کارگر و زخمی شدن 1000 نفر در حادثه فروریختن یک کارخانه پوشاک در بنگلادش

نکته قابل توجه آن است که حجم بسیار بالایی از این تولیدات انبوه که به بهای خون ده‌ها هزار انسان بیگناه تمام می‌شود، نه از سر نیاز، بلکه به سبب سودآوری هر چه بیشتر کمپانی‌های نامی است. صاحبان این صنعت برای دست‌یابی به این هدف به هر حربه‌ای دست زده و با برند سازی محصولات خود و استفاده از تخصصی‌ترین شیوه‌های تبلیغ به اغواگری در سطح جهان پرداخته و در هر روز، هفته، ماه و سال با به راه اندازی بازی مد و الگوی فست فشن(Fast Fashion) به شتاب دهی سیکل تولید تا فروش پرداخته تا با صرفه جویی در هزینه‌ها و کاهش قیمت‌ها به سود بیشتری دست یابند. متاسفانه در انتهای این چرخش بخش قابل توجهی از این محصولات به شکل زباله دفن می‌شوند. فقط در کشور بریتانیا، سالیانه بیش از ۳۵۰ هزار تن لباس مدفون می‌شود تا چرخ صنعت مُد بچرخد.

فروشگاه تازه تاسیس برند پلو رالف لورن واقع در خیابان 711 نیویورک. محصولات این شرکت در کشور سنگال تولید می‌شود.

منبع: مشرق 

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۲۱۲۲۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مرغداران وارد بازی مافیایی واردات مرغ نشوند

مدیر عامل شرکت پشتیبانی امور دام کشور مافیای واردات مرغ هم در کمین نشسته‌اند گفت: مرغداران در زمین بازی که توسط مافیای واردات چی مرغ گرم و منجمد تدارک دیده شده، بازی نکنند. - اخبار اقتصادی -

به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه اطلاع رسانی شرکت پشتیبانی امور دام کشور، حسین شیرزاد اظهار داشت: رکورد خرید 1000 تن مرغ از مرغداران کشور نشان از تعهد بالای ما به مرغداران کشور دارد، این در حالی است که تا کنون منابع یا تسهیلات یا پولی بابت این عملیات مهم در صنعت مرغداری به شرکت پشتیبانی امور دام پرداخت نشده است.

به گفته وی، با این حال بالای 76درصد بهای مرغ خریداری شده نقدا به مرغداران پرداخت و بقیه مولدین زنجیره ها را با تهاتر کنجاله سویا یا ذرت راضی نموده ایم و این حرکت حمایتی همچنان ادامه دارد.

مدیرعامل شرکت پشتیبانی امور دام کشور با اشاره به اینکه همکاران استانی با تمام قدرت مشغول جمع آوری مرغ مازاد هستند، اظهارداشت: در حال حاضر در نیمی از استانهای کشور ظرفیتهای خرید را افزایش داده ایم. چنانکه عمده کشتارگاه ها با شرکت همکاری می کنند، تقریبا 95 درصد ظرفیت تونل های انجماد کشور در اجاره ما هستند.

وی اظهار داشت: درک ضرورت جمع آوری مازاد مرغ در کشور و کمک به ارتقای صنعت مرغداری در گام جدید به موازات تحولات مثبت و سازنده 6 ماهه اخیر در وزارت جهاد کشاورزی حرکت به سوی یک راهبرد ملی است. اینکه در بزنگاه تاریخی قرار داریم که سرانه مصرف مرغ کشور به همت و مرهون تلاش مرغداران کشور با افتخار در حال افزایش است. باید به توانایی بالای کالای جایگزینی گوشت سفید مرغ به گوشت قرمز هم در شرایط امروزین بازار فرآورده های پروتئینی کشور توجه کنیم.

مدیر عامل شرکت پشتیبانی امور دام کشور گفت: شرکت حتی مباشر گرفته است تا مرغ صنعتی را هم از بازار جمع کند تا تاثیری بر حجم عرضه مرغ گرم نگذارد فعلاً همه استانها مشغول خرید مازاد مرغ هستند. البته صادرات و مذاکره با شرکتهای بزرگ تبدیلی و فرآوری برای جمع آوری و قطعه بندی و شنیسل راهکار موثر دیگری است. حتما باید از ظرفیت صنایع تبدیلی تکمیلی و فرآوری بخش خصوصی بهره برد.

وی خاطر نشان کرد: معتقدم دولت هر مجوزی که اتحادیه ها می خواهد باید به آنها بدهد تا با توانمندسازی شان ظرفیتهای جدیدی خلق شود. صنعت مرغداری و مرغداران عزیز پرتوان و پرهمت کشور نیازمند توجه و حمایتهای جدی تری برای تاب آوری و تولید پایدار می باشند. باید همگان هم سیاستگذاران و هم ذی نفعان و ذی مدخلان صنعت مرغداری بپذیرند که با عبور صنعت مرغداری کشور از 130 میلیون قطعه به 150 میلیون قطعه در کلاس جدیدی قرار داریم و نیازمند استانداردهای تازه در زنجیره تامین و ارزش صنعت مرغداری می باشیم. باید به این دگردیسی تکاملی در صنعت مرغداری کمک کنیم. باید بپذیریم که مرغداران کشور به حمایت و لجستیک بیشتری نیاز دارند.

شیرزاد افزود: صنعت مرغداری کشور وارد مدار جدیدی از تکامل زنجیره ارزش خود در طبقه بندی کلاس جهانی این صنعت شده است. طبیعی است این تحول، در امور متعارف و خو گرفته شده گذشته ناترازی و تعارض بوجود خواهد آورد و منافع بسیاری از گروداران دچار تزلزل خواهد شد.

وی اضافه کرد: این مدار و سطح بالاتر در اوربیتال تولید مرغ گوشتی دارای ریسک ترکیبی و متنوع، جدای از ریسکهای ماهوی و متعارف صنعت مرغداری می باشد. در علم مالی رابطه ریسک و بازده باهم نسبت مستقیم دارند.

به گفته وی، وقتی از 130 میلیون قطعه داریم به سمت 150 میلیون قطعه جوجه ریزی جهش تولیدی می کنیم. انتظار داریم با بازده و حاشیه سود مطلوبتری در کلیت این صنعت روبرو باشیم. به عنوان دولت باید ریسکهای سیستماتیک این صنعت را تعدیل کنیم و ریسکهای غیرسیستمیک را مهار نماییم. حداقل تاثیر تورم بر هزینه های تولید در این صنعت را کم کنیم. نباید بگذاریم شوک های درونی و بیرونی اثرگذار بر این صنعت این موفقیت بین المللی را خدشه دار سازد.

وی اضافه کرد: ثبات و پایداری در این کلاس جهانی، تلاش بیشتر و حداکثری را می طلبد، حتی مفاهیم رایج را تغییر خواهد داد در این کلاس ما "واژه مرغ مازاد" دیگر نخواهیم داشت، بلکه بیش بود مرغ به منزله "مرغ صادراتی" خواهد بود بطور متوسط روزانه 7 هزار و 672 تن تقریبا معادل ماهانه حدود 227 هزارتن گوشت مرغ مصرف در مقیاس ملی است که با 135 میلیون قطعه جوجه ریزی میتوان پاسخ مناسبی به تقاضای موثر ملی داد.

وی ادامه داد: جهش از این مدار تولید تا 150 میلیون قطعه جوجه ریزی نیازمند سرمایه گذاری، تقویت اکوسیستم تولید تخم مرغ نطفه دار و افزایش ظرفیت تولید جوجه یک روزه در داخل و تقویت کریدورهای با ثبات واردات جوجه و انکشاف بازارهای صادراتی جدید برای صادرات مرغ و ارتقای قدرت رقابت پذیری تولیدکنندگان از طریق پمپاژ عناصر بهره وری تولید است که اینها عناصر لازم و مقوم جهش تولید و مردمی سازی تولید بنا به فرموده مقام معظم رهبری می باشند.

مدیر عامل شرکت پشتیبانی امور دام کشور گفت: رشد زنجیره های تولید مرغ گوشتی و تخمگذار و ادغام واحدها و تملک و تصاحب واحدهای مرغداری و میل زنجیره ها به بزرگ شدن نشان از درستی سیاست های شش ماهه اخیر در این صنعت است. اما در کنار آن دولت باید با انواع بسته های بیمه ای، مالی، تامینی، نهاده ای و لجستیکی، حمایت و توجه بیشتری به واحدهای خرد و کوچک و متوسط از خود نشان دهد تا جامعه مولدین مرغ کشور پولاریزه، قطبی و دارای شکاف و گسست نگردد. به عبارت دیگر تعاملات، مناسبات و ارتباطات این دو فصل مجزا و منفک در تولید مرغ کشور در نهایت باید به یک بازی "برد- برد" و انتگره شدن( ادغام عمودی و یکپارچگی) مناسبات تجاری- تولیدی ختم گردد.

وی اضافه کرد: دولت باید برخی از این تعارضات و شکاف ها را به بهانه بهبود بهره وری و کارایی این واحدها با انواع حمایتهای یارانه ای، دادن امتیاز های تجاری به اتحادیه های مرغداران و با حمایت مالی تسهیلاتی از مرغداران کوچک و متوسط پر کند. تشکل های مرغداران هم باید به توسعه، توانمندسازی و ظرفیت سازی جدید بپردازند و تنظیمات صنعت مرغداری را خود به عهده بگیرند.

شیرزاد گفت: طی 7 ماه گذشته، وزارتخانه با اتخاذ سیاستهای درستی که مقوم این حضور در کلاس متفاوت جهانی است با موفقیت توانسته در روندهای سنتی و متعارف گذشته گسست بوجود آورده و محدودیتهای گذشته در تولید مرغ و جوجه ریزی را دیگر نمی پذیرد . مثلاً وزارتخانه به شدت با کاهش جوجه ریزی در اسفند و فروردین مخالف است و محدودیت های فصلی و اکولوژیکی و تکنیکی را پشت سر گذارده است. این سیاست وزارتخانه به معنای حضور در کلاس جهانی جدید، حضور در مدار متکامل تری از تولید به نسبت گذشته و البته حضور مجموعه ای از ریسکها و بازده های متفاوت تر از قبل است. باید رسیدن به این قله را پاس بداریم. این موفقیت مرهون تلاش مرغداران کشور است که بار تحمل ریسکها و تنش ها و چالش ها بر گرده اینان استوار شده و سختی ها را برای رسیدن به افتخاری ملی تحمل می کنند.

وی تصریح کرد: ایران در حال نزدیک شدن به چهار کشور اول تولید کننده صنعت مرغداری در جهان می باشد و این موفقیت را باید ثبات و پایداری ببخشیم و از این دستاورد حفاظت کنیم.

مدیر عامل شرکت پشتیبانی امور دام کشور افزود: در این میان مافیای واردات مرغ هم در کمین نشسته اند. این مافیا بطور مداوم از این موفقیتها دلخور و سودهای کلان بادآورده خود را در آتیه نزدیک از دست رفته می بینند. نباید مرغداران در زمین بازی که توسط مافیای واردات چی مرغ گرم و منجمد تدارک دیده شده، بازی کنند، صنعت مرغداری کشور در حال تکامل و پیشرفت است و همگان موظف هستیم تا از این دستاوردها صیانت نماییم.

انتهای پیام/